در این پژوهش به بررسی نقش میانجی گرایانه انگیزش درونی و اشتیاق تحصیلی در رابطه بین پذیرش تکنولوژی و یادگیری خودتنظیمی در دانشجو معلمان پرداخته شد. این پژوهش از لحاظ روش پژوهش، از نوع توصیفی_همبستگی (مبتنی بر مدل معادلات ساختاری) بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجو معلم‌های دو مرکز وابسته به دانشگاه فرهنگیان شامل: 1. دانشگاه فرهنگیان پردیس الزهرا سمنان واحد دختران و 2. دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید رجایی سمنان واحد پسران شهر سمنان در سال تحصیلی 1402-1403 به تعداد 700 نفر بود. نمونه آماری این پژوهش از بین دانشجو معلم‌های دو مرکز وابسته به دانشگاه فرهنگیان شامل: 1. دانشگاه فرهنگیان پردیس الزهرا سمنان واحد دختران و 2. دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید رجایی سمنان واحد پسران شهر سمنان در سال تحصیلی 1402-1403 بر اساس جدول مورگان به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده به تعداد 350 نفر انتخاب شد. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه‌های انگیزش درونی مک آلی و همکاران (1989)، اشتیاق تحصیلی هارتر (1981)، پذیرش تکنولوژی دیویس (1980) و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی پینتریچ و درگروت (1990) استفاده شد. داده‌های جمع‌آوری‌شده به‌وسیله نرم‌افزار آماری SPSS و AMOS از دو جنبه توصیفی و استنباطی مورد تحلیل قرار گرفت. در بُعد توصیفی، شاخص‌های آماری شامل فراوانی‌ها، درصدها، میانگین‌ها و انحراف معیارها و در بُعد استنباطی از آزمون‌های همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر یا مدل معادلات ساختاری استفاده شد. یافته‌های این پژوهش نشان داد که، اکثر مسیرهای مستقیم و غیرمستقیم مدل میانجی معنادار است. مسیر مستقیم پذیرش تکنولوژی به یادگیری خودتنظیمی (0/254) مثبت و معناداراست. مسیر مستقیم یادگیری خودتنظیمی به اشتیاق تحصیلی (0/139) مثبت و معناداراست. مسیر مستقیم انگیزش درونی به اشتیاق تحصیلی (0/146) مثبت و معناداراست. مسیر مستقیم پذیرش تکنولوژی به اشتیاق تحصیلی (0/159) مثبت و معناداراست. البته، مسیر مستقیم پذیرش تکنولوژی به انگیزش درونی (0/046-) معنادار نیست. نتایج نشان داد که انگیزش درونی و اشتیاق تحصیلی در رابطه با پذیرش تکنولوژی و یادگیری خودتنظیمی در دانشجو معلمان: نقش میانجی دارد.

انگیزش درونی اشتیاق تحصیلی پذیرش تکنولوژی یادگیری خود تنظیمی.