موسیقی به‌عنوان ابزاری تأثیرگذار برای القای حالات روحی شناخته می‌شود. تصمیم گرفتیم از میان مکانیسم‌های بالقوه‌ی این اثر بررسی کنیم که آیا نوع قطعات موسیقی که گوش می‌دهیم بر اساس بار احساسی‌شان می‌توانند با نوع خاطراتی که در حافظه بلندمدت تثبیت می‌کنیم، تداخل ایجاد کنند یا خیر. ما این موضوع را به‌عنوان یکی از مکانیسم‌های احتمالی در ایجاد اختلالات افسردگی در نظر گرفتیم، به این معنا که موسیقی ممکن است محتوای منفی برای نشخوار ذهنی فراهم کند. این مطالعه در دو مرحله انجام شد. ابتدا چهار قطعه‌ی موسیقی کلاسیک با گام‌های مختلف که پیش‌بینی می‌شد احساسات مثبت و منفی ایجاد کنند، برای ۵۰ شرکت‌کننده پخش شد. پس از حذف افراد احتمالاً افسرده، احساسات گزارش‌شده با پیش‌بینی‌های ما مطابقت داشت. سپس یک قطعه برای القای احساس مثبت و یک قطعه برای القای احساس منفی انتخاب شد. در مرحله دوم، دو شرح‌حال داستانی (یکی به‌صورت شفاهی و یکی به‌صورت نوشتاری) که شامل تعداد مساوی از اتفاقات مثبت و منفی بودند، به شرکت‌کنندگان ارائه شد. در هنگام ارائه، یکی از دو قطعه‌ی موسیقی انتخاب‌شده به‌طور تصادفی پخش شد. بعد از ۳۰ دقیقه، از شرکت‌کنندگان خواسته شد آنچه را که به خاطر می‌آورند، گزارش دهند و نسبت خاطرات مثبت و منفی بین دو گروه مقایسه شد. فقط نسبت خاطرات مثبت واقعی در شرح‌حال نوشتاری و به‌سختی به سطح معناداری آماری رسید. سایر مقادیر P بسیار دور از آستانه‌ی معناداری بودند. این مطالعه نتوانست فرضیه‌ی موردنظر را تأیید کند یا شواهدی در حمایت از آن ارائه دهد. بااین‌حال، برای نتیجه‌گیری قطعی، به حجم نمونه‌های بزرگ‌تر و روش‌شناسی چندعاملی نیاز است.

افسردگی موسیقی ثبت حافظه