بررسی میان شدت افسردگی و اضطراب در بیماران مبتلا به اختلال افسردگی و وضعیت اختصاصیت حافظه خودسرگذشتی و آینده اندیشی
دوره و شماره : آماده انتشار
1 پژوهشکده علوم شناختی
2 دانشگاه صنعتی مالک اشتر
3 پژوهشکده علوم شناختی
4 دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
چکیده :
زمینه و هدف : عمومیت یافتگی بیش از حد حافظه خودسرگذشتی وضعیتی شایع در اختلال افسردگی است که می تواند خود به نقایصی در آینده اندیشی، توانایی حل مسئله و سایر توانمندی های شناختی افراد بیانجامد. در این پژوهش تلاش شده است که ارتباط میان وضعیت خلقی و اضطرابی بیماران افسرده در جمعیت ایرانی با اختصاصیت حافظه خودسرگذشتی و آینده اندیشی سنجیده شود. روش : جامعه آماری این پژوهش، شامل46 بیمار مبتلا به افسردگی اساسی بود که به صورت نمونه گیری در دسترس با لحاظ کردن معیار های ورود و خروج انتخاب شده بودند. تشخیض توسط مصاحبه SCID تائید شده و اطلاعات توسط سیاهه افسردگی و اضطراب بک و آزمون حافظه خودسرگذشتی و آزمون آینده اندیشی جمع آوری گردید. یافته ها: بین شاخص های سرنخ های متناوب و کلی حافظه خودسرگذشتی با نمرات سیاهه افسردگی و سیاهه اضطراب ارتباط معناداری وجود داشت و شاخص آینده اندیشی نسبی نیز با شاخص کلی حافظه خودسرگذشتی در سطح معناداری مرتبط بود. همچنین بین شاخص آینده اندیشی مثبت و سطح تحصیلات و شاخص آینده اندیشی نسبی و سن ارتباط معناداری وجود داشت. نتیجه گیری: به طور کلی یافته ها همسو با مطالعات پیش از خود و فرضیات پژوهش بوده است. ضمن پیشنهاد انجام پژوهش هایی با حجم نمونه بالاتر، توصیه می شود در موقعیت های بالینی وضعیت حافظه خودسرگذشتی از نظر اختصاصیت مورد ارزیابی توسط بالینگران قرار گرفته و در صورت عمومیت یافتگی بیش از حد بر روی ترمیم آن تمرکز شود. همچنین ارزیابی وضعیت آینده اندیشی در ارتباط با سن و تحصیلات پیشنهاد می شود.
زمینه و هدف : عمومیت یافتگی بیش از حد حافظه خودسرگذشتی وضعیتی شایع در اختلال افسردگی است که می تواند خود به نقایصی در آینده اندیشی، توانایی حل مسئله و سایر توانمندی های شناختی افراد بیانجامد. در این پژوهش تلاش شده است که ارتباط میان وضعیت خلقی و اضطرابی بیماران افسرده در جمعیت ایرانی با اختصاصیت حافظه خودسرگذشتی و آینده اندیشی سنجیده شود. روش : جامعه آماری این پژوهش، شامل46 بیمار مبتلا به افسردگی اساسی بود که به صورت نمونه گیری در دسترس با لحاظ کردن معیار های ورود و خروج انتخاب شده بودند. تشخیض توسط مصاحبه SCID تائید شده و اطلاعات توسط سیاهه افسردگی و اضطراب بک و آزمون حافظه خودسرگذشتی و آزمون آینده اندیشی جمع آوری گردید. یافته ها: بین شاخص های سرنخ های متناوب و کلی حافظه خودسرگذشتی با نمرات سیاهه افسردگی و سیاهه اضطراب ارتباط معناداری وجود داشت و شاخص آینده اندیشی نسبی نیز با شاخص کلی حافظه خودسرگذشتی در سطح معناداری مرتبط بود. همچنین بین شاخص آینده اندیشی مثبت و سطح تحصیلات و شاخص آینده اندیشی نسبی و سن ارتباط معناداری وجود داشت. نتیجه گیری: به طور کلی یافته ها همسو با مطالعات پیش از خود و فرضیات پژوهش بوده است. ضمن پیشنهاد انجام پژوهش هایی با حجم نمونه بالاتر، توصیه می شود در موقعیت های بالینی وضعیت حافظه خودسرگذشتی از نظر اختصاصیت مورد ارزیابی توسط بالینگران قرار گرفته و در صورت عمومیت یافتگی بیش از حد بر روی ترمیم آن تمرکز شود. همچنین ارزیابی وضعیت آینده اندیشی در ارتباط با سن و تحصیلات پیشنهاد می شود.
کلمات کلیدی :
اختصاصیت حافظه خودسرگذشتی، آینده اندیشی، افسردگی، اضطراب
اختصاصیت حافظه خودسرگذشتی، آینده اندیشی، افسردگی، اضطراب