نقش میانجی تحمل ابهام تصمیم گیری کارراهه در رابطه ی عدم تحمل بلاتکلیفی و فلات زدگی شغلی آموزگاران مقطع متوسطه اول و دوم شهر جغتای
دوره 8، شماره 27، 1404، صفحات 34 - 51
1- کارشناسی ارشد، روانشناسی تربیتی، دانشکده روانشناسی، دانشگاه پیام نور، واحد سمنان، ایران.
2- استادیار، گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی، دانشگاه پیام نور، واحد سمنان، ایران.
3- دانشجوی دکتری، روانشناسی تربیتی، دانشکده روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بجنورد، ایران.
20.1001.1.26767295.1404.8.27.3.5
چکیده :
هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی تحمل ابهام تصمیمگیری کارراهه در رابطهی عدم تحمل بلاتکلیفی و فلات زدگی شغلی بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی معلمان مقطع متوسطه اول و دوم شهرستان جغتای در سال 1403 به تعداد 800 نفر تشکیل داده بودند. 265 نفر (130مرد و 135زن) از معلمان بهصورت در دسترس بهعنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامههای فلات زدگی شغلی میلیمن (1992)، عدم تحمل بلاتکلیفی فریستون و همکاران (1994) و تحمل ابهام نوع دوم مک لین (2008) استفاده شد. بهمنظور تجزیهوتحلیل دادهها از نرمافزار SPSS و AMOS و از روش همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که ضريب مسیر تأثیر عدم تحمل بلاتکلیفی بر تحمل ابهام تصمیمگیری کارراهه معنادار است؛ لذا افزایش عدم تحمل بلاتکلیفی باعث کاهش تحمل ابهام تصمیمگیری کارراهه میگردد. همچنین ضریب مسیر تأثیر تحمل ابهام تصمیمگیری کارراهه بر فلات زدگی شغلی معنادار است؛ لذا کاهش تحمل ابهام تصمیمگیری کارراهه باعث افزایش میزان فلات زدگی شغلی میگردد. با توجه به تحليل معادلات ساختاري اثر غيرمستقيم عدم تحمل بلاتکلیفی بر فلات زدگی شغلی با در نظر گرفتن تحمل ابهام تصمیمگیری کارراهه معنادار است. بر اساس این نتایج میتوان نتیجه گرفت که تحمل ابهام تصمیمگیری کارراهه در رابطهی عدم تحمل بلاتکلیفی و فلات زدگی شغلی نقش میانجی دارد.
کلمات کلیدی :
