اثربخشی بازی درمانی بر توجه اشتراکی کودکان با اختلال طیف اتيسم
دوره و شماره : آماده انتشار
1 دانشجو
چکیده :
چکیده هدف: کودکان با اختلال طیف اتیسم (ASD) در ایجاد و رشد مهارتهای اجتماعی و عاطفی در یک الگوی مشابه با همسالان خود مشکل دارند. نقص توجه مشترک یک مشکل اساسی است که در شاخص‌های DSM IV برای کودکان با ASD تعریف شده است. برخی از متخصصان ASD، از کاربرد بازی درمانی به عنوان یک روش درمانی برای کودکان با ASD حمایت می‌کنند. بازی درمانی روشی است که یکی از اهداف آن توجه اشتراکی است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی آموزش بازی درمانی بر توجه اشتراکی کودکان با ASD انجام شد. روش: پژوهش حاضر يک مطالعه آزمایشی تک‌آزمودنی با طرحA–B مي‌باشد (از نوع کیفی است و به روش تک آزمودنی A–B طرح پیش آزمون ـ پس آزمون). بدین منظور از بین تمامی کودکان 4-3 ساله با ASD که به کلینیک‌های توان بخشی اتیسم شهر قم در سال 98-1397 درحال دریافت خدمات توان بخشی بودند، 4 نفر (3 پسر و 1 دختر) با میانگین و انحراف استاندارد سنی (77/ 3 و 86/1)، به شیوه تصادفی انتخاب و پاسخ به توجه اشتراکی و شروع توجه اشتراکی آنها با استفاده از مقیاس روابط اجتماعی نخستین اندازه گیری شد. پیش از شروع مداخله¬، کودکان 2 مرتبه با فاصله زمانی یک هفته از یکدیگر، با استفاده از مقیاس روابط اجتماعی نخستین مورد اندازه گیری قرار گرفتند تا خط پایه متغیر وابسته برای هر یک از آنها به طور جداگانه محاسبه شود. سپس کودکان طی 10 جلسه آموزش انفرادی به مدت پنج هفته (2 بار در هفته؛ هر جلسه 60 دقیقه) بازی درمانی را دریافت کردند. اندازه‌های بعد از جلسات دوم، پنجم، هشتم و دهم مداخله، جمع آوری و با استفاده از اندازه اثر D کوهن مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد كه بازی درمانی در نمره توجه اشتراکی در کودکان ASD اثر بخشی داشته است. نتیجه گیری: می‌توان نتیجه گرفت که بازی درمانی به عنوان یک رویکرد بنابراین، می¬توان از بازی درمانی به‌عنوان یک مداخله¬ درمانی برای افزایش توجه اشتراکی کودکان با ASD استفاده نمود. واژه هاي كليدي: بازی درمانی، توجه اشتراکی، اختلال طیف اتیسم ASD))
چکیده هدف: کودکان با اختلال طیف اتیسم (ASD) در ایجاد و رشد مهارتهای اجتماعی و عاطفی در یک الگوی مشابه با همسالان خود مشکل دارند. نقص توجه مشترک یک مشکل اساسی است که در شاخص‌های DSM IV برای کودکان با ASD تعریف شده است. برخی از متخصصان ASD، از کاربرد بازی درمانی به عنوان یک روش درمانی برای کودکان با ASD حمایت می‌کنند. بازی درمانی روشی است که یکی از اهداف آن توجه اشتراکی است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی آموزش بازی درمانی بر توجه اشتراکی کودکان با ASD انجام شد. روش: پژوهش حاضر يک مطالعه آزمایشی تک‌آزمودنی با طرحA–B مي‌باشد (از نوع کیفی است و به روش تک آزمودنی A–B طرح پیش آزمون ـ پس آزمون). بدین منظور از بین تمامی کودکان 4-3 ساله با ASD که به کلینیک‌های توان بخشی اتیسم شهر قم در سال 98-1397 درحال دریافت خدمات توان بخشی بودند، 4 نفر (3 پسر و 1 دختر) با میانگین و انحراف استاندارد سنی (77/ 3 و 86/1)، به شیوه تصادفی انتخاب و پاسخ به توجه اشتراکی و شروع توجه اشتراکی آنها با استفاده از مقیاس روابط اجتماعی نخستین اندازه گیری شد. پیش از شروع مداخله¬، کودکان 2 مرتبه با فاصله زمانی یک هفته از یکدیگر، با استفاده از مقیاس روابط اجتماعی نخستین مورد اندازه گیری قرار گرفتند تا خط پایه متغیر وابسته برای هر یک از آنها به طور جداگانه محاسبه شود. سپس کودکان طی 10 جلسه آموزش انفرادی به مدت پنج هفته (2 بار در هفته؛ هر جلسه 60 دقیقه) بازی درمانی را دریافت کردند. اندازه‌های بعد از جلسات دوم، پنجم، هشتم و دهم مداخله، جمع آوری و با استفاده از اندازه اثر D کوهن مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد كه بازی درمانی در نمره توجه اشتراکی در کودکان ASD اثر بخشی داشته است. نتیجه گیری: می‌توان نتیجه گرفت که بازی درمانی به عنوان یک رویکرد بنابراین، می¬توان از بازی درمانی به‌عنوان یک مداخله¬ درمانی برای افزایش توجه اشتراکی کودکان با ASD استفاده نمود. واژه هاي كليدي: بازی درمانی، توجه اشتراکی، اختلال طیف اتیسم ASD))
کلمات کلیدی :
اثربخشی بازی درمانی بر توجه اشتراکی کودکان با اختلال طیف اتيسم
اثربخشی بازی درمانی بر توجه اشتراکی کودکان با اختلال طیف اتيسم