مقا‌یسۀ اثربخشی برنامۀ غنی سازی زناشویی بر اساس مدل انریچ و برنامۀ غنی سازی زناشویی بر اساس مدل تایم بر میزان بی رمقی زناشویی و خودتنظیمی زناشویی زوجین متقاضی طلاق
دوره و شماره : آماده انتشار
1 کارشناسی ارشد مشاوره خانواده دانشگاه هرمزگان
چکیده :
پژوهش حاضر با هدف مقا‌یسۀ اثربخشی برنامۀ غنی سازی زناشویی بر اساس مدل انریچ و برنامۀ غنی سازی زناشویی بر اساس مدل تایم بر میزان بی رمقی زناشویی و خودتنظیمی زناشویی زوجین متقاضی طلاق انجام شد. بدین منظور از روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد که در آن از 2 گروه آزمایش و یک گروه گواه استفاده شد. تعداد 18 زوج گه از میان زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به دادگاه های خانواده و مراکز مشاوره دولتی و خصوصی شهرستان فسا در سال 1401-1400 انتخاب گردیدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش اول طی 6 جلسه تحت آموزش برنامه غنی سازی مدل اولسون و گروه دیگر آزمایش طی 10 جلسه تحت آموزش برنامه غنی سازی مدل تایم قرار گرفتند انی درحالی بود که گروه گواه یا کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکردند. هر سه گروه قبل و بعد از آموزش مقیاس بی رمقی زناشویی و پرسشنامه خودتنظیمی زناشویی را تکمیل نمودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفده گردید و برای مقایسه دو مدل از ازندازه اثر بهره برده شد. پس از تجزیه و تحلیل داده ها، یافته های پژوهش نشان داد که هر دو مدل غنی سازی ازدواج بر بی رمقی زناشویی و خود تنظیمی زناشویی تاثیر معنی دار دارند(01/0P<). ضمن اینکه در مقایسه اندازه اثر دو مدل غنی سازی، مدل تایم بر هر دو متغیر مورد بررسی تاثیر بیشتری نسبت به مدل انریچ نشان داد اما با توجه به آزمون تعقیبی توکی تفاوت معناداری بین اثر بخشی دو مدل بر بی رمقی مشاهده نگردید اما مداخله تایم بر افزایش خودتنظیمی موثرتر از مدل انریچ بود(انریچ: بی رمقی a75/72 خود تنظیمی b66/46 تایم: بی رمقی a16/71 خودتنظیمی a5/52).
پژوهش حاضر با هدف مقا‌یسۀ اثربخشی برنامۀ غنی سازی زناشویی بر اساس مدل انریچ و برنامۀ غنی سازی زناشویی بر اساس مدل تایم بر میزان بی رمقی زناشویی و خودتنظیمی زناشویی زوجین متقاضی طلاق انجام شد. بدین منظور از روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد که در آن از 2 گروه آزمایش و یک گروه گواه استفاده شد. تعداد 18 زوج گه از میان زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به دادگاه های خانواده و مراکز مشاوره دولتی و خصوصی شهرستان فسا در سال 1401-1400 انتخاب گردیدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش اول طی 6 جلسه تحت آموزش برنامه غنی سازی مدل اولسون و گروه دیگر آزمایش طی 10 جلسه تحت آموزش برنامه غنی سازی مدل تایم قرار گرفتند انی درحالی بود که گروه گواه یا کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکردند. هر سه گروه قبل و بعد از آموزش مقیاس بی رمقی زناشویی و پرسشنامه خودتنظیمی زناشویی را تکمیل نمودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفده گردید و برای مقایسه دو مدل از ازندازه اثر بهره برده شد. پس از تجزیه و تحلیل داده ها، یافته های پژوهش نشان داد که هر دو مدل غنی سازی ازدواج بر بی رمقی زناشویی و خود تنظیمی زناشویی تاثیر معنی دار دارند(01/0P<). ضمن اینکه در مقایسه اندازه اثر دو مدل غنی سازی، مدل تایم بر هر دو متغیر مورد بررسی تاثیر بیشتری نسبت به مدل انریچ نشان داد اما با توجه به آزمون تعقیبی توکی تفاوت معناداری بین اثر بخشی دو مدل بر بی رمقی مشاهده نگردید اما مداخله تایم بر افزایش خودتنظیمی موثرتر از مدل انریچ بود(انریچ: بی رمقی a75/72 خود تنظیمی b66/46 تایم: بی رمقی a16/71 خودتنظیمی a5/52).
کلمات کلیدی :
غنی سازی زناشویی، مدل انریچ، مدل تایم، بی‌رمقی زناشویی، خودتنظیمی زناشویی، طلاق
غنی سازی زناشویی، مدل انریچ، مدل تایم، بی‌رمقی زناشویی، خودتنظیمی زناشویی، طلاق