دوره 6، شماره 20، 1402، صفحات 114 - 124

نویسندگان : فرانک بابایی اصل* ¹

چکیده :
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی امید درمانی بر شادکامی و کیفیت زندگی در زنان مطلقه شهر زاهدان انجام گرفت. این پژوهش به لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی و از نظر چگونگی گردآوری اطلاعات، آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل می‌باشد. جامعه آماری شامل تمامی زنان مطلقه شهر زاهدان در سال 1402 بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری داوطلبانه و در دسترس تعداد 60 نفر انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌ شادکامی آکسفورد (1990)، پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1994) و پروتکل آموزشی امید درمانی اسنایدر (2002) می‌باشد. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون لوین و کلموگروف اسمیرنوف و تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که امید درمانی، شادکامی و کیفیت زندگی را در زنان مطلقه شهر زاهدان به‌طور معناداری افزایش داده است؛ بنابراین پروتکل آموزشی امید درمانی می‌تواند به‌عنوان یک مداخله مؤثر در افزایش شادکامی و کیفیت زندگی زنان مطلقه مورداستفاده قرار گیرد.

کلمات کلیدی :
امید درمانی، شادکامی، کیفیت زندگی، زنان مطلقه.